29 Ocak 2014 Çarşamba

"nedensel döngüsel bir hüzün"


bizi zamanın birinde 
öyle sarhoş ettiler ki 
hayırsız bir ağacın dibine kustuk
tüm aşkımızı.
erken ölümlerin arasında aradık
yığınlarda.
hayallerimizin saçları dökülürken 
söktük hep arzularımızın tırnaklarını.
en fırtınalarda alabora olsak da 
bulduk hep o meyhanenin yolunu
dibindeki mezarlıktan.
bizi kanatan
hep aynı gülün dikeni olmasaydı
anlardık belki sevmeyi.
ya da bülbülü öldürmeyi...
en kesif
en irin kokan zamanlardı
en mutlu sandığımız.
karanlık 
iyi ki de çökerdi bazen
yoksa nasıl aydınlıkta 
kendimizle yüzleşirdik.
terk ettiğimiz kadınlardı
en sevdiklerimiz.
çünkü yoklarken onları
daha bir sevdik.
anlamsızlığı tek anlamıyken 
var oluşumuzun
hala 
bir intikam peşindeydik.
yanık kokardı hep
çıkmaz sokaklarımız.
duman tüterdi hala
enkazlarımız.
bir cinayet mahaliyken yaşam
kendimizi 
yavaş yavaş öldürüp
hala 
eldiven giymeyi
ihmal etmezdik.

                                Irmak U.



                                                                                          

















                                                                                                                                                                                    Fotoğraf: Duygu Yumurtacı

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder