"Mesela"

                                                               Aslı'ya...

mesela,
gülerken ağlayan kadınları severim ben
sonuna kadar gidenlerdir
onlar ki
korkusuzdurlar.
onları sayıklarım ateş 39.9
bir el naif, ince, parfüm kokan
onu ararım gecelerimde
otobüste rastlarım, vapurda mesela
bakarım boş banklara, parklara
kışın özellikle
karda mesela.
ellerim donar, yüreğim donar
hızlı hızlı yürürüm ellerim ceplerimde

kalbi kırık bir kadın ararım mesela
ki kalbi kırık en eski orospudur şehr-i İstanbul
nice kadınları saklar kalbi kırık
tenhalarında piç sokaklarının
karanlıklarda öperim o kadınları
çıkmaz sokaklarda
bilirim sevmezler beni
başkasınındır onlar aslında

yoğurdu kaymaksız severim
çorbayı tuzsuz
rakıyı buzsuz
duyarım gene aynı türküyü
o mezarlık yolunda
bakarım ardıma bir topuk sesi
ama göremem onu karanlıkta
duyarım düşen gözyaşlarını mesela
bir kimsesizin mezarına…
                                     
                                             Irmak U.

                        Fotoğraf: İdil Dizdar